Χολοπαγκρεατική εκτροπή

Η χολοπαγκρεατική εκτροπή είναι παθοφυσιολογικός μηχανισμός, που μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους. Πρόκειται για τη συνάντηση της χολής και των παγκρεατικών υγρών με την τροφή περιφερικότερα του δωδεκαδακτύλου, στον ειλεό. Επιτυγχάνεται χωρίς εντερεκτομή, χωρίς δημιουργία τυφλής έλικας και χωρίς διαταραχή του εντεροηπατικού κύκλου διακίνησης των χολικών αλάτων. Μικραίνει την απορροφητική επιφάνεια του εντέρου, με αποτέλεσμα τη μείωση κυρίως της απορρόφησης του λίπους και των συμπλόκων υδατανθράκων και μεταβάλλει την ορμονική ανταπόκριση του εντέρου στην πρόσληψη τροφής.

Υπάρχουν διάφορες τεχνικές δημιουργίας μιας χολοπαγκρεατικής εκτροπής που χαρακτηρίζονται από διαφορετικά μεγέθη των ανατομικών τμημάτων της, με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή απώλεια βάρους με τις λιγότερες δυνατές μεταβολικές επιπλοκές. Στις χολοπαγκρεατικές εκτροπές περιλαμβάνονται η χολοπαγκρεατική εκτροπή με υφολική γαστρεκτομή και ειλεογαστρική αναστόμωση (Scopinaro), η χολοπαγκρεατική εκτροπή με επιμήκη γαστρεκτομή και ειλεοδωδεκαδακτυλική αναστόμωση (duodenal switch) και διάφορες παραλλαγές της γαστρικής παράκαμψης Roux-en-Y με διαφορετικά μήκη εντερικών ελίκων (περιφερική γαστρική παράκαμψη Roux-en-Y, χολοπαγκρεατική εκτροπή με γαστρική παράκαμψη Roux-en-Y και μακρές έλικες).

Τα αποτελέσματα στην απώλεια βάρους με τις χολοπαγκρεατικές εκτροπές είναι εξαιρετικά (75%-80%) και παραμένουν σταθερά μέχρι και μετά από 20 χρόνια μετεγχειρητικής παρακολούθησης. Η πρώιμη νοσηρότητα κυμαίνεται από 10% έως 15% και η θνητότητα στο 1%. Η χολοπαγκρεατική εκτροπή συνοδεύεται από σχετικά αυξημένη επίπτωση μεταβολικών επιπλοκών, η βαρύτητα και η συχνότητα των οποίων εξαρτάται από τον τύπο της συγκεκριμένης εγχείρησης. Για την πρόληψη και αποφυγή τους απαιτείται συμμόρφωση του ασθενούς στις διαιτητικές οδηγίες, στη λήψη των απαραίτητων συμπληρωμάτων και στην τακτική προγραμματισμένη μετεγχειρητική παρακολούθηση από την υπεύθυνη επιστημονική ομάδα